اصطلاح "خشونت شریک صمیمی" یک نوع آسیب جسمی، جنسی و روانی را توصیف می کند که توسط یک شریک، همسر فعلی یا سابق به یک فرد وارد می شود. به علاوه پیامدهای نامطلوب سلامت روان که با خشونت شریک صمیمی (IPV) مرتبط هستند، نیازهای روانی قربانیان این نوع خشونت اغلب برآورده نمی‌شود. فقدان غربالگری جهانی، ترس از تلافی و آبرو ریزی توسط شرکای صمیمی ممکن است قربانیان این خشونت را از افشای وضعیت خود به ارائه دهندگان سلامت روان و خدمات پزشکی باز دارد. با این وجود، این افراد، اغلب نیازهای فوری به ایمنی و دستورالعمل برای بهبود توانایی خود در مقابله با چنین وضعیتی، از جمله ایجاد استقلال از شرکای بدسرپرست خود و شرکت در درمان را دارند.
تعریف خشونت شریک صمیمی
همان‌طور که گفته شد، خشونت شریک صمیمی به آسیب ناشی از سوی یکی از زوجین اشاره دارد. شریک صمیمی در واقع کسی است که یک فرد با او رابطه شخصی نزدیکی داشته باشد. این رابطه می تواند به عنوان مثال، با یک ارتباط عاطفی، یا تماس فیزیکی مداوم یا رفتار جنسی خاص مشخص شود. شرکا ممکن است به عنوان یک زوج شناسایی شوند، یا یکدیگر را به عنوان همسر یا شریک زندگی معرفی کنند.
این آسیب اغلب در نتیجه کارهای فردی است که به دنبال به دست آوردن شریک زندگی خود یا اعمال قدرت و کنترل بر وی، این شرایط را به وجود می‌آورد. طبیعتا این شرایط، امنیت شریک زندگی را تهدید کرده و به طور کل زندگی او را مختل می‌کند.
خشونت شریک صمیمی گاهی اوقات خشونت در دوران نامزدی یا خشونت خانگی نیز نامیده می شود. با این حال، این اصطلاحات همچنین شامل خشونتی می شود که در انواع دیگر روابط (مثلاً خشونت علیه کودکان یا بزرگسالان) رخ می‌دهد. بنابراین، هر کسی بدون در نظر گرفتن سن، نژاد، جنسیت، گرایش جنسی، مذهب یا طبقه می تواند قربانی خشونت خانگی شود.
این خشونت می تواند ماهیت روانی، فیزیکی، اقتصادی یا جنسی داشته باشد و ممکن است به آسیب جسمی جدی منجر شده یا در شدت بسیار بالا حتی به مرگ ختم شود.
انواع خشونت شریک صمیمی
روابط توهین آمیز همیشه شامل خشونت فیزیکی نیست. انواع دیگری از سوء استفاده های مخرب در میان زوجین وجود دارد که هیچ کدام قابل قبول نیستند. آزارگر می تواند از هر جنسیت یا گرایش جنسی باشد.
انواع خشونت از سوی شریک صمیمی عبارتند از:
آزار فیزیکی: حمله مستقیم به بدن، مانند خفه کردن، سیلی زدن، مشت زدن، لگد زدن، تکان دادن یا هل دادن. همچنین در آزار فیزیکی ممکن است شریک صمیمی از سلاح یا اشیا استفاده کند. سوء استفاده فیزیکی همچنین می تواند شامل پرتاب اشیا، اعتصاب غذا و تخریب اموال باشد.
کنترل اجباری: اعمال رفتار عمدی و مداوم برای کنترل شریک خود. آزارگر ممکن است مکرراً فرد را آزار دهد، بترساند یا منزوی کند.
سوء استفاده جنسی: هر شکلی از تجاوز جنسی، فعالیت جنسی ناخواسته یا اجباری، تهدید و توهین جنسی، محدود کردن دسترسی به پیشگیری از بارداری یا امتناع از پوشیدن کاندوم، این‌ها همه مثالی از سو استفاده‌های جنسی از سوی شریک یا همسر آزاردهنده است.
توهین کلامی: ارعاب، حملات کلامی، تهدید، توهین، بد صدا زدن، فریاد زدن یا تحقیر کردن.
آزار روانی یا عاطفی: سرزنش یا نادیده گرفتن فرد، رفتاری نامناسب با وی، زیرسوال بردن هر رفتار و احساس واقعی از طرف مقابل، باج گیری عاطفی یا تهدید به خودکشی. شریک آزاردهنده همچنین ممکن است فرد را تعقیب کرده و در تمام جنبه‌های زندگیش تجسس کند. این رفتارها می‌توانند شامل نظارت بر ایمیل‌ها یا تماس‌های تلفنی و استفاده از ردیابی GPS باشند.
انزوای اجتماعی: منزوی کردن همسر خود از خانواده و دوستانش، مانند منع یا جلوگیری از تماس با آنها و بی ادبی مداوم نسبت به خانواده و دوستانش انواع دیگری از آزار از سوی شریک صمیمی خود به حساب می‌آیند. کسی که مرتکب این کارها می‌شود ممکن است اصرار داشته باشد که شریک یا همسرش از حمایت خانواده یا فرصت های شغلی دور شود.
سوء استفاده مالی: حفظ کنترل مالی بر شریک خود، از جمله محدود کردن دسترسی به حساب‌های بانکی، دستمزد یا مستمری، ارائه کمک هزینه کوچک، پنهان کردن دارایی‌ها، جلوگیری از کار کردن فرد، خرابکاری در مصاحبه‌ها یا جلسات، و حتی دزدی از او.
سوء استفاده معنوی: تمسخر باورها و فرهنگ مذهبی یک فرد یا جلوگیری از عضویت در یک دین یا گروه فرهنگی.
کودک آزاری: آزار جسمی و جنسی، آزار کلامی و عاطفی به کودک خود می‌تواند تاثیرات بدی بر شریک زندگی بگذارد.
سالمند آزاری: همه اشکال آزار که متوجه افراد مسن خانواده وی می‌ود مانند بی احترامی به پدر و مادر شریک خود.
عدم توجه به نیازهای شریک خود: ناتوانی یا نخواستن در برآوردن نیازهای اولیه جسمی یا روانی شریک زندگی خود. این رفتار حتی می‌تواند به عدم محافظت از آنها در برابر آسیب یا خطر فیزیکی یا جلوگیری از دریافت مراقبت های پزشکی نیز مربوط باشد.
نشانه‌های خشونت شریک صمیمی
قبلا راجع به خشونت خانگی به صورت کامل صحبت کرده‌ایم! طبیعتا اگر خشونت از طرف شریک صمیمی یا به کلامی دیگر خشونت خانگی، خیلی تدریجی اتفاق بیافتد، تشخیص آن سخت تر خواهد بود. مخصوصا زمانی که شریک زندگیتان به شما ابراز کلام عاطفی کرده و همچنین از نظر مالی از شما حمایت می‌کند. خشونت از سوی شریک صمیمی می تواند شامل رابطه جنسی اجباری، آزار جسمی و آزار عاطفی مانند کلمات توهین‌آمیز و تهدید کننده باشد. امکان دارد که این شرایط بین افراد متاهل یا برای زوجی که با هم یا جدا از هم زندگی می کنند، پیش بیاید. این اتفاقات میان زوجین همجنس نیز رخ می‌دهد. با این وجود، سوء استفاده از شریک صمیمی به هیچ وجه خوب نیست.
انواع خاصی از آسیب‌ها می توانند به عنوان علائم هشدار دهنده‌ای باشند که نشان می‌دهند فرد قربانی خشونت از سوی همسر یا شریک صمیمی‌اش است. به عنوان مثال، افرادی وجود دارند که بدون هیچ توضیح منطقی و دلیل خاصی صدمات متعددی را به طرف مقابل خود وارد می‌کنند. یکی از نشانه‌های خیلی واضح افراد قربانی داشتن علائمی مانند کبودی، خراش ناخن یا سوختگی سیگار بر روی بدنشان است. احتمالا شاید این علائم شما را به یاد روابط جانی دپ و امبر هرد و حواشی به وجود آمده، بیندازد.
در ادامه این مقاله، به سایرعلائم این نوع خشونت که ممکن است در میان قربانیان دیگر روابط مشاهده کنید، اشاره می‌کنیم:
افراد قربانی اعتماد به نفس خود را از دست داده اند یا ساکت تر از حد معمول هستند.
به نظر می رسد از شریک زندگی خود می ترسند.
آنها دیگر دوستان یا خانواده خود را نمی بینند.
شریک زندگی آنها اغلب آنها را مورد انتقاد قرار می دهد، آنها را تحقیر می کند، به آنها دستور می دهد یا همه تصمیمات را او برایش می گیرد.
آنها اغلب در مورد بدخلقی یا حسادت شریک زندگی خود صحبت می کنند.
آنها علائم صدمات فیزیکی مانند کبودی، شکستگی استخوان، رگ به رگ شدن یا بریدگی دارند.
به نظر می رسد فرزندان آنها از آن شخص آزارگر ترسیده و رفتار گوشه گیر یا مضطرب از خود نشان می دهند.
تاثیرات خشونت از سوی شریک صمیمی
هنگامی که به عواقب آزار خانگی فکر می کنیم، باید تأثیر (روحی، عاطفی، جسمی، اجتماعی و مالی) بر فرد بازمانده و خانواده و فرزندان او و همچنین هزینه های اجتماعی گسترده تر از جمله هزینه های امنیتی و سلامتی آنها را در نظر بگیریم. همچنین این نکته مهم است که در نظر بگیریم این افراد قربانی ممکن است برای فرار از سوء استفاده خانگی یا دسترسی به حمایت با موانع هزینه بردار زیادی مواجه شوند.
در یافته های بررسی سالانه ، 46.2 درصد از زنان در پناهگاه‌ها بین دو تا 10 سال را در رابطه خشونت آمیز گذرانده‌اند که 17 درصد از زنان نیز حتی بیش از 10 سال رابطه خشونت آمیز را تحمل کرده اند. 40.9 درصد از زنانی که از خدمات اجتماعی موجود برای مقابله با آزار خانگی استفاده کرده‌اند، بین دو تا 10 سال را در رابطه خشونت آمیز گذرانده ند که حتی 24.1 درصد آنها بیش از 10 سال رابطه خشونت آمیز را تحمل کرده‌اند.
عواقب این نوع خشونت
خشونت شریک صمیمی یک مسئله مهم سلامت اجتماعی است که هزینه های فردی و اجتماعی زیادی دارد. بر اساس گزارشی، حدود 75% از قربانیان زن و مابقی مرد هستند. همان‌طور که گفته شد این خشونت همچنین می تواند منجر به مرگ شود. داده‌های گزارش‌های جنایی ایالات متحده نشان می‌دهد که از هر 5 قربانی قتل، 1 نفر توسط یک شریک جنسی یا صمیمی کشته می‌شوند. این گزارش ها همچنین نشان می دهد که بیش از نیمی از قربانیان قتل زن در ایالات متحده توسط یک شریک جنسی مرد فعلی یا سابق انجام می شوند.
این وضعیت شامل عواقب دیگری نیز می‌باشد. برای مثال، طولانی شدن این شرایط، تاثیرات مزمنی بر قلب، ماهیچه‌ها، استخوان‌ها، دستگاه گوارش و حتی تولید مثل می گذارد. از نظر روانی نیز، قربانیان این خشونت احتمال دارد که دچار افسردگی و علائم PTSD شوند. آنها در معرض خطر بیشتری برای درگیر شدن در رفتارهایی مانند سیگار کشیدن، نوشیدن الکل و فعالیت‌های پرخطر جنسی هستند. افرادی که از در جامعه نیز به حاشیه رانده شده اند، مانند افرادی از گروه های اقلیت نژادی و قومی، در معرض خطر بیشتری برای عواقب زیان‌بار‌تر قرار می‌گیرند. تاثیر خشونت خانگی بر کودکان بسیار بیشتر است پس باید در نظر گرفت که اگر پای کودکی در میان باشد، شرایط سخت‌تر و پیچیده‌تر می‌شود.
چگونه با خشونت از سوی شریک صمیمی مقابله کنیم؟
اگر فکر می‌کنید که شرایطتان بسیار خطرناک است حتما به مراجع قانونی و قضایی مراجعه کنید. اما اگر در خطر فوری نیستید، موارد پایین می‌توانند بسیار کمک کننده باشند:
مراقبت های پزشکی دریافت کنید. اگر مجروح شده اید یا مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اید، به اورژانس بیمارستان محلی یا مرکز مراقبت های فوری مراجعه کنید. شما به مراقبت های پزشکی نیاز داشته و ممکن است پس از مجروح شدن یا تجاوز جنسی مجبور به استفاده از دارو باشید.
برای ترک آن رابطه، یک برنامه مناسب و امن تنظیم کنید. خشونت خانگی معمولاً بهتر نمی شود. بنابراین، در مورد یک مکان امن برای رفتن و چیزهای دیگری که نیاز دارید فکر کنید. کارکنان خط تلفن ملی خشونت خانگی می توانند به شما در برنامه ریزی کمک کنند.
شواهد را ذخیره کنید. شواهد سوء استفاده، مانند تصاویر جراحات یا ایمیل‌ها یا پیامک‌های تهدیدآمیز خود را در مکانی امن نگهداری کنید که آزارگر نتواند به آن دسترسی پیدا کند.
منابع کمک در جامعه خود را پیدا کنید. برای دریافت کمک، فهرستی از مکان‌های محلی را جستجو کنید.
با یکی صحبت کن. با کسی که به او اعتماد دارید تماس گرفته و در مورد شرایطتات صحبت کنید. این فرد می‌تواند یکی از اعضای خانواده، یک دوست، یک همکار یا حتی یک رهبر معنوی باشد. به دنبال راه هایی برای دریافت کمک عاطفی باشید، مانند عضویت در یک گروه حمایتی یا صحبت با متخصص سلامت روان.
از مراجع قضایی حکم حفاظت دریافت کنید.
اگر قربانی خشونت خانگی هستید، بدانید که تنها نیستید. افرادی هستند که می خواهند به شما کمک کنند و آموزش دیده اند تا به مشکلاتتات پاسخ دهند.
کلام آخر در رابطه با خشونت شریک صمیمی
به طور کلی، به ندرت پیش می‌آید که رفتار شریک صمیمی‌تان بهتر شده و خشونت را کنار بگذارد. پس تا جایی که می‌توانید برای کمک به خودتان تلاش کنید و از امتحان کردن هیچ راه مناسبی دریغ نکنید. فرقی ندارد که زن یا مرد هستید، فقط فراموش نکنید که امنیت جسمی و روانی‌تان در الویت قرار دارد. فراموش نکنید که در این مسیر تنها نیستید! تیم مشاورین آنلایف هموراه همراه شما است تا در شرایط سخت به شما کمک کند. دوره‌های آموزشی ما در رابطه با خشونت خانگی نیز می‌توانند شروع خوبی برای حرکت در مسیر تغییر باشند.
ازدواج سالم
